Ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης και του Δήμου Αιγάλεω στην προώθηση της κεντρικής πολιτικής

Η γενική εικόνα κυβέρνηση και αντιπολίτευσης

Κεντρική πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο, είναι από τη μια η πολύπλευρη στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων και από την άλλη η αποθέωσης της λογικής της «ατομικής ευθύνης». Καμία ενέργεια και κανένα μέτρο για τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, αλλά – αντίθετα – ψήφιση εκατοντάδων νομοσχεδίων προς όφελος του κεφαλαίου και, συνολικά, σε βάρος των εργατικών, λαϊκών συμφερόντων. Αποκορύφωμα είναι το νομοσχέδιο- έκτρωμα που καταργεί το 8ωρο και χτυπάει το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, καταδικάζει τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους στη δουλειά- στα ωράρια- στη ζωή λάστιχο.

Με τα μαζικά συλλαλητήρια εργατικών σωματείων και άλλων μαζικών φορέων, το εργατικό, λαϊκό κίνημα απαιτεί να ξηλωθεί τώρα όλο το αντεργατικό πλαίσιο που έχτισαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κα.

         Με αφορμή και το συγκεκριμένο έκτρωμα, επιβεβαιώνεται ότι στα κρίσιμα, στρατηγικά ζητήματα για τις συνθήκες ζωής κι εργασίας του εργατικού, λαϊκού κόσμου υπάρχει «ομοφωνία» των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Όσο και αν τα άλλα κυβερνητικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) επιδιώκουν να «καμουφλαριστεί» με υψηλούς τόνους και αντιπολιτευτικές κορώνες.

         Ειδικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει πολλά «δείγματα γραφής» με την ψήφιση δεκάδων νόμων για νέα προνόμια σε επιχειρηματικούς ομίλους, με τη θέση κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown ότι «θα λογαριαστεί μετά» με την κυβέρνηση της ΝΔ (άρα, μέχρι τη λήξη της πανδημίας να δοθεί συγχωροχάρτι και στήριξη στην αντιλαϊκή πολιτικής) μέχρι την κριτική του περί «ανίκανης κυβέρνησης» και «ανίκανων υπουργών» και την πρότασή του για Υπουργό Υγείας «κοινής αποδοχής». Πρόκειται, για την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ από τη μια να δώσει διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο ότι μπορεί να αποτελέσει ικανότερο διαχειριστή και από την άλλη να επιχειρήσει εκ νέου να εγκλωβίσει εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.

         Το ΚΙΝΑΛ, από τη μεριά του, ασκεί μία «κριτική αντιπολίτευση» στη Νέα Δημοκρατία, υπερψηφίζοντας την πλειοψηφία των νομοσχεδίων που φέρνει στη Βουλή η κυβέρνηση, αλλά και προσπαθώντας να διατηρήσει το ρόλο του ως «ρυθμιστή» μιας επόμενης κυβέρνησης. Ενώ η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου στηρίζει εξίσου την κυβέρνηση, επιχειρώντας να συσπειρώσει το ακροδεξιό κοινό της Χρυσής Αυγής. 

 

Η εικόνα που επικρατεί στο Δήμο του Αιγάλεω

Αντίστοιχη εικόνα παρατηρείται στη μικρογραφία του επιπέδου του δήμου Αιγάλεω. Η διοίκηση Γκίκα – που στηρίζεται, άλλωστε, από τη Νέα Δημοκρατία – προωθεί το σύνολο της πολιτικής της κυβέρνησης.  Οι υπόλοιπες παρατάξεις επιλέγουν να «συγκρουστούν» με τη Διοίκηση του Δήμου σε δευτερεύοντα ζητήματα, ενώ στα κύρια και τα κεντρικά συμφωνούν, δείχνοντας πλήρη ομοφωνία στις αποφάσεις τους.

Τα κεντρικά θέματα της λειτουργίας του Δήμου είναι ο Προϋπολογισμός, το Τεχνικό Πρόγραμμα και τα τέλη ηλεκτροφωτισμού και καθαριότητας. Σε όλα αυτά (και σε άλλα περισσότερα) οι εκπρόσωποι Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και κάθε λογής δήθεν ανεξάρτητοι ψήφισαν ΟΜΟΦΩΝΑ υπέρ και συνεχίζουν να το πράττουν σε κάθε κρίσιμο θέμα που έρχεται για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

 

Η Διοίκηση του Δήμου, που στηρίζεται από τη Νέα Δημοκρατία:

Με αφορμή τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Αιγάλεω για τον εκλογικό νόμο που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ για τους Δήμους και τις Περιφέρειες

Στο Δημοτικό Συμβούλιο του Αιγάλεω συζητήθηκε σε δύο συνεδριάσεις η επαναφορά, από μεριάς της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ενός προκλητικού και αντιδραστικού νόμου, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την «κυβερνησιμότητα». Πρόκειται για έναν εκλογικό νόμο – όπως και όλοι οι προηγούμενοι και ο καθένας ξεχωριστά – κομμένο και ραμμένο για τις ανάγκες του αστικού κράτους. Όχι, όμως, μόνο αυτός, αλλά και κάθε εκλογική και διοικητική μεταρρύθμιση, όπως κι αν προβάλλεται, από όποια κυβέρνηση έχει προωθηθεί ΠΟΤΕ δεν προορίζεται για την ικανοποίηση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά ακριβώς το αντίθετο.

          Είτε πρόκειται για τον «Καποδίστρια», τον «Καλλικράτη», τον «Κλεισθένη», είτε προωθείται από κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, πάντα ήταν θέμα συσχετισμού, πάντα αλλοίωνε τη λαϊκή ψήφο, πάντα εξυπηρετούσε συμφέροντα κάθε λογής εργολάβων ή και μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

          Εκλογικοί νόμοι και διοικητικές μεταρρυθμίσεις πάνε χέρι – χέρι με τη διαρκή μετατροπή Δήμων και Περιφερειών – όχι, τώρα, αλλά και εδώ και πολλά χρόνια – σε ένα πιο κρίσιμο γρανάζι της κεντρικής διοίκησης, του αστικού κράτους.

          Οι τοποθετήσεις όλων των παρατάξεων είναι αποκαλυπτικές και ενδεικτικές και της πολιτικής αντίληψής τους, αλλά και του στοιχείου που τις ενώνει (πάρα τις όποιες φραστικές διαφορές διατυπώνονται): ότι βγάζουν σπυριά στο άκουσμα και μόνο της απλής αναλογικής.

 

Τι υποστηρίζει η διοίκηση του Δήμου, που στηρίζεται από τη Νέα Δημοκρατία;